Concerten in China.
Zelfs het jeugdorkest van mijn kinderen was er vorige zomer, en zij waren zeker niet het enige amateurmuziekgezelschap dat de afgelopen jaren vanuit Nederland die reis maakte.
Niet alles kon mee op reis, dat zou te duur worden.
Slagwerk en bassen zouden ter plaatse geregeld worden, en dat leverde de nodige verrassingen op.
Misschien hoort dat voor die jongeren ook wel bij de charme van zo'n reis, die ze hun leven lang niet zullen vergeten.
Inmiddels weet ik dat ook professionele orkesten dat soort avonturen voor lief moeten nemen.
Het Nederlands Symfonieorkest, onze collega's uit Enschede, zitten daar nu. Ze hebben wel een cameraploeg (-man?) van de AVRO meegenomen maar niet hun contrabassen. Wat ze daar aantreffen blijkt niet mee te vallen, hoewel het vervangen van een snaar het leed kan verzachten. Zie het verslag.
Het Philadelphia Orchestra, het andere orkest van Yannick, is ook juist in deze periode naar Beijing en Shanghai afgereisd. Zij waren er al in een tijd dat het nog wel bijzonder was, in 1973, als eerste Amerikaanse orkest sinds de communisten aan de macht waren. Een jaar daarvoor was Nixon naar Peking gereisd, wat een belangrijke stap was in het normaliseren van de betrekkingen tussen China en het Westen in dienst van de wereldvrede.
John Adams heeft daar nog een hele opera over geschreven.
Het orkest viert nu in zekere zin een dertigjarig jubileum van die eerste reis met tal van activiteiten door individuele musici en kleinere ensembles. Het is interessant om te zien hoe je zo'n buitenlandse reis op die manier nog extra inhoud kunt geven en contacten met de bevolking en de cultuur intensiveert.
Overigens gaat de New York Philharmonic daarin misschien nog verder met hun partnership met het orkest van Shanghai waarbij musici uit New York regelmatig overvliegen om Chinese studenten het vak te leren.
Wij zullen ons waarschijnlijk hoofdzakelijk beperken tot de officiële concerten.
Wat wel bijzonder was was de manier waarop we uitgezwaaid werden door ons trouwe publiek in de Doelen. Ze waren erbij op de laatste repetitie en konden meegenieten van de Pathétique, die ook op de cd stond die werd gepresenteerd aan de loco-burgemeester.
Die was er niet alleen om ons een goede reis te wensen, waarbij we in Shanghai ook weer een delegatie van de gemeente en de havens zullen treffen, maar ook om ons te feliciteren met de verlenging van het contract van Yannick als chef-dirigent tot 2018. Zelden zijn we met zulk goed nieuws op reis gegaan.
Ooit begon de samenwerking met een tournee naar China. Deze tweede keer kunnen we beschouwen als het begin van een nieuwe periode, waarin hij, ondanks alle uitnodigingen van talloze gerenommeerde orkesten en operahuizen, aangeeft met ons verder te willen. Op naar het honderdjarig bestaan!
En met de steun van ons eigen Rotterdamse publiek de wereld laten horen wat we in huis hebben.
Yannick heeft daar in het boekje bij de cd al lovende woorden aan gewijd: 'distinctive sound', 'extremely colourful woodwind' , 'very individual generosity of the strings, with great refinement in the lower dynamics' . Dat moet we de komende week maar weer eens waar zien te maken.
Laat ik mijn koffer maar eens gaan inpakken.
Ik blijf het een raar idee vinden dat ik morgenochtend aan een hele andere kant van de wereld over straat loop.
En mijn lichaam ook waarschijnlijk.
