Topsolisten

We hebben meestal niet te klagen over het niveau van de solisten waarmee wij spelen, maar het begin van de lente laat wel een uitzonderlijk mooie lijst zien. Als we 18 maart daar al bij mogen rekenen.

Het begon met Frank Peter Zimmermann, die op onnavolgbare wijze een lans brak voor het Eerste vioolconcert van Szymanovsky. Nikolai Znaider had het bij ons een paar jaar geleden al eens gespeeld, maar het behoort nog niet tot de bekende vioolconcerten. Toch is het een bijzonder stuk dat een interpretatie van dit niveau verdient.
Het Eerste vioolconcert van Sjostakovistj is alweer wat algemener bekend, maar voor de solist bijzonder zwaar.
Sergey Khachatryan leek er zijn hand nauwelijks voor om te draaien. Met een enorme toon en intensiteit zette hij het eerste deel op en waar de meesten na de grote cadens toch even op adem moeten komen, bleek hij over een groot uithoudingsvermogen te beschikken. Een jong viooltalent dat hard op weg lijkt om zich bij de absolute top te voegen, waar hij volgens menigeen al gearriveerd is.

Van een heel andere orde is Emanuel Ax. Al jaren een van de meest geliefde toppers uit de pianistenwereld. Zeer aimabel en volledig met zijn aandacht bij orkest en dirigent waar hij mee samenspeelt. Ook achter het podium overigens. Ik denk dat hij niet met een groot concert-repertoire de wereld over reist, maar Brahms 2 is zeker een van zijn war-horses. Heel natuurlijk van expressie met een diepe klank die hij uit de vleugel tovert. Ook ìn het orkest werd getoverd, overigens. Floris Mijnders speelde de beroemde cellosolo met een prachtige lyriek waarmee hij de ruimte moeiteloos vulde. En samen met Ax speelde hij de toegift, elke avond weer een andere! Dan blijkt maar weer dat het orkest zelf ook topsolisten van hoog niveau bevat. Het zal aan Rotterdam voorbijgaan, maar ik verheug me al op de Don Quixote die we binnenkort met Floris in Brussel gaan spelen.

Waar Rotterdam wel van kan gaan genieten, en ik hoop ook echt dat ze dat gaan doen, is Karita Mattila, de Finse sopraan, die bovenaan de verlanglijst van elk operahuis in de wereld staat. Op dit moment misschien wel de grootste Salome. Een Amerikaans tijdschrift omschreef haar als 'the most electrifying actress of our day, the kind of performer who renews an aging art form and drives the public into frenzies.' Geen operarol in Rotterdam maar een liederencyclus. Speciaal voor haar geschreven door landgenoot Saariaho, op Franstalige liefdesgedichten van een Libanese auteur.
Als dat niet iets bijzonders wordt! Dat verdient lange rijen voor de kassa. En voor wie vrijdag niet kan, klinkt het programma woensdag alvast in Parijs. Ik ben benieuwd hoe populair Mattila bij het Franse publiek is.

En dan staat er in mei alweer een indrukwekkende rij solisten bij De Nederlandse Opera op ons te wachten.
Zo valt er veel te genieten voor een eenvoudige orkestmusicus.