Tom Poes, verzin een list!

Het is sinds de opera een beetje stil geworden, hier.
Dat was niet de bedoeling, er was genoeg om over te schrijven.

Met de Lord of the Rings was makkelijk een stuk te vullen geweest. In meerdere opzichten een unieke gebeurtenis.
Een prachtige samenwerking tussen Doelen en orkest, rijen voor de ingang vooraf en rijen in de pauze en na afloop voor de kassa om kaartjes voor volgend jaar te bemachtigen. Ik heb zelden zo'n ontlading  na de (lange) aftiteling gezien. Mensen maken iets bijzonders mee en hebben daar geld voor over. Hoeveel daarvan bij onze organisaties terechtkomt, of we de percentages van Zijlstra halen weet ik niet, maar nieuw, en internationaal, publiek hebben we zeker bereikt.
Ik had erover kunnen schrijven, maar de politiek hield me teveel bezig.

We hadden opnames met Yannick. Concert voor Orkest van Bartok. Weer heel wat anders dan de Ravel, Berlioz, Beethoven, Mahler. En Strauss. De nieuwe cd (Heldenleben) werd gepresenteerd aan de wethouder van Rotterdam, die ons in de politiek woelige tijden zal blijven steunen. En Bartok is meteen gerepeteerd voor de concerten in San Sebastian.
Ook hierover was genoeg te vertellen.
Ik had geen zin, geen motivatie.

Donderdag vertrekken we richting Zuid-Amerika, dus voor die tijd zal er hier ook niets verschijnen.
Misschien wel weer iets daarvandaan of na terugkeer. Sinds een week ben ik in het trotse bezit van een smartphone, wat vast ook mogelijkheden biedt voor deze blog, maar dat moet ik allemaal nog uitzoeken en oefenen. Misschien leidt het tot kortere teksten, wat kun je op zo'n ding, en eigen foto's. Mee met het snellere tempo en de beeldcultuur van de huidige tijd.

En even weg van de vaderlandse politiek.
Dat kan verfrissend werken, hoewel de cultuurpolitiek in Latijns Amerika ook niet overal te prefereren is.
Ik ben benieuwd of we er iets van mee krijgen.
Van de Haagse politiek wordt ik erg somber. Niet eens in de eerste plaats over de beslissingen, daar zullen wij als orkest misschien niet slecht van af komen. Maar meer over de motivatie van de keuzes, en het gebrek aan termijnvisie. Gebrek aan besef voor het belang van cultuur, voor de plaats van cultuur in de gewenste samenleving, enzovoorts, enzovoorts.
Ik geloof niet dat het slecht is als de subsidie-gever eisen stelt aan de instellingen die geld ontvangen. Er kan vast nog veel verbeterd worden. Maar geef de kunstenwereld die kans dan vooral!
En misschien mogen er dan aan de politiek ook eisen worden gesteld. Een minimum aan culturele bagage bijvoorbeeld. Waarom niet een verplichte boekenlijst, een paar films die ze gezien moeten hebben, wat toneelwerk, een paar symfonieën, een enkele Rembrandt en Vermeer?
Die boeken hoeven niet al te moeilijk te zijn, ze moeten tenslotte al zoveel lezen. Maar doe dan geen Ludlum of Dan Brown maar een paar bundels van Marten Toonder. Daar staan nog plaatjes bij ook. Híj zou over de huidige politieke ontwikkelingen, of de laatste economische crisis een mooi verhaal hebben kunnen schrijven. Ik sluit niet uit dat hij dat ooit al gedaan heeft, en dat de beleidsmakers met die kennis misschien fouten, dwaalwegen hadden kunnen voorkomen. Dat had ze vast een groter denkraam opgeleverd.
Bij Bommel is het altijd nog Tom Poes die de heer van stand en Rommeldam tot inzicht brengt, maar ik weet niet wie dat in Den Haag zou moeten doen?