Oprah!

En dan ineens ben je wereldberoemd.
Of althans heeft de hele wereld je kunnen zien.
En je naam gehoord.
Gewoon met een filmpje van je orkest.
Op het juiste moment en met de goede invalshoek.
We hebben er talloze mensen mee geraakt en dat geeft een goed gevoel.

Het noemen van onze namen was vast bedoeld om het persoonlijk te maken, om te benadrukken dat er allemaal individuen in zo'n orkest zitten die allemaal apart thuis zitten.
Behalve de echtparen natuurlijk, zoals Saskia en Wim, die ook gezamenlijk in beeld kwamen.
Maar de belangrijkste namen komen niet voorbij; het drietal dat het plan heeft bedacht en uitgevoerd.
Mike en Stijn kregen nog een interview op de veelgelezen blog Slippedisc van Norman Lebrecht, maar de naam van André Heuvelman kan daar gerust aan toegevoegd worden.

Wat ze met onze bijdragen gemaakt hebben was van een kwaliteit waar we ons niet voor hoeven te schamen, in tegendeel, maar ook nog uitgevoerd in kort tijdsbestek.
Want eerder zijn dan anderen is zeker een belangrijk onderdeel van het succes.
Voor mij persoonlijk betekende dat dat ik, aan het begin van de ochtend gebeld, binnen een uur moest zorgen dat ik er fatsoenlijk uitzag, dat ik mijn oortjes gevonden had, dat ik even een handige vingerzetting voor de loopjes aan het eind moest bedenken en dan ook nog enthousiast de camera inkijken. Een voordeel van deze corona-crisis is dan wel dat een handige dochter thuis is om het filmpje te maken en versturen. Maar de opmerking en verbazing van Lebrecht dat we dit zonder repeptitie gedaan hadden is nog een understatement. We waren zelfs niet ingespeeld.

Maar het succes was enorm en echt wereldwijd.
Als je nu, op de laatste dag van maart, het filmpje opzoekt staat het al boven de 2 miljoen views.
En daar komen dan nog andere media als facebook bij.
Het is verschillende malen op de Nederlandse televisie getoond en ook ook lovend genoemd door Jaap van Zweden in DWDD. We hadden als musici een app-groep waarin we elkaar op de hoogte hielden van de wapenfeiten en daar kwamen vele buitenlandse nieuwszenders als CNN en BBC-world langs. Een beroemdheid uit de wetenschap als Neil deGrasse, met 14 miljoen volgers op twitter, besteedde aandacht aan ons. En als kers op de taart was het Oprah Winfrey die ons in haar hart gesloten had.
Dan hebben die jongens bij ons toch iets goed gedaan.

Die aantallen zijn natuurlijk mooi.
Maar het mooiste is toch om te merken hoe het mensen raakt, hoe ze zich gesteund voelen in moeilijke tijden door deze muziek. Daar is geen Beethoven-jaar voor nodig.
Misschien is het wel een aanleiding om na te denken over hoe belangrijk de rol van de kunsten in het algemeen en muziek in het bijzonder kan zijn.
Hoe die in de moeilijke financiële en economische tijden die er aan komen, beschermd moet worden.
En hoe de moderne media gebruikt kunnen worden om grote aantallen mensen te bereiken en echt te raken.
Ik heb zelf maar een kleine bijdrage mogen leveren aan dit project, dat voelt als een voorrecht, maar ben ook wel blij en trots dat we als orkest in staat blijken om een antwoord op de huidige problematiek te formuleren.
Daar zijn we nog niet klaar mee, daar ligt nog een hoop werk.
Voorlopig wil ik graag op deze plek André, Mike en Stijn bedanken.
En ik ben benieuwd wat er de komende weken nog uit hun vingers komt.

UPDATE
Ik had gedacht dat het effect inmiddels wel was uitgewerkt, maar op onze app-groep verscheen nog een artikel, onder de titel Classical music's moment, met grote foto voor op een kunstbijlage van de Washington Post:  

En misschien is het ook goed om een originele persiflage nog even te delen: