Tussen de repetities en concerten met Ono door en voordat Yannick
Das Lied von der Erde komt doen staat er met Domestica een programma Nederlandse muziek op het programma. Het GENECO bestaat honderd jaar en om dat te vieren spelen we het
nonet van oprichter Jan van Gilse. Helaas niet in Rotterdam maar alleen in de Haagse Kloosterkerk. Dat stuk is ook al bijna een eeuw oud en klinkt af en toe erg naar een mooie Brahms. We hebben het lang geleden weleens in combinatie met de
Serenade van Brahms (nonet-versie) gespeeld, maar daar is weinig van blijven hangen. Heel veel mollen en onhandige dubbelgrepen, dus dat vraagt nog wel wat aandacht. Maar heerlijk om weer eens in zo'n kamermuziekcombinatie met blazers te spelen.
De combinatie die we nu gemaakt hebben is met twee trio's van Rudolf Escher. Escher is internationaal een bekende naam, maar dan toch vooral oom Maurits, M.C.Escher. Er is een Haags paleis met diens grafische kunst gevuld, vlakbij de Kloosterkerk, aan een van de mooiste straten van Europa. Ze hadden wel contact met elkaar maar uit de briefwisseling blijkt hoezeer ze van mening verschilden over veel artistieke kwesties.
Rudolf woonde in Rotterdam toen op 14 mei de bommen vielen, en zijn huis ging, met vele partituren in vlammen op. Het blazerstrio had hij net voor een wedstrijd ingeleverd en is zodoende bewaard gebleven. Hij is verhuisd naar Oegstgeest waar hij later Van Gilse een onderduikadres kon bieden. Van Gilse, die ooit een te Duitse componeerstijl was verweten, had zich, met zijn zoons, zeer duidelijk tegen de bezetter gekeerd. Bij Escher thuis zou hij zijn laatste adem uitblazen. In zekere zin dus wel toepasselijk om de componisten in eenzelfde programma op te nemen.
Het strijktrio hebben we ook al eerder in RPhO-verband gespeeld, namelijk in de Vrienden-serie in Boijmans. Dat moet toch ook al zo'n negen jaar geleden geweest zijn, want ik herinner me nog goed hoe Willem Vos het programma ingeleid en aan elkaar gepraat heeft. Willem Vos was jarenlang artistiek manager van het RPhO geweest, maar die tijd heb ik niet echt meegemaakt. Wel als student in de zaal gezeten bij Tennstedt, Ormandy, Rattle, Sanderling. Prachtige concerten. Componisten als Berio (zie foto) en Lutoslawski had hij voor het orkest gekregen. Ik heb het gevoel dat er toen ook meer Nederlandse muziek klonk dan de laatste jaren. Vos bleek de muziek die we speelden goed te kennen en had nog nuttige aanwijzingen tijdens de repetitie die hij ook bijwoonde. Hij overleed niet lang daarna, in februari 2003, veel te jong. Later zag ik dat hij een boekje over Escher gepubliceerd had.
Wat mij betreft is Escher een componist die we bij het orkest ook wel weer eens vaker mogen gaan spelen. Zo'n
Musique pour l'esprit en deuil bijvoorbeeld, of zijn
Univers de Rimbaud. (http://www.youtube.com/watch?v=g_eeE4YmpPE
Eerst maar eens even wat kamermuziek, dinsdag in de Kloosterkerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten