Het mooiste van de zee

Ik weet niet hoe vaak we de voorstelling hebben gespeeld, maar deze week was voorlopig de laatste.
Met een zeemeermin als held.
Heldin, moet ik zeggen.
Soeraki heet ze.
Of eigenlijk: Eva Crutzen.

Eva is cabaretière, geloof ik.
Won in 2012 een publieksprijs op het Kleinkunstfestival.
En speelt al vanaf het Gergiev Festival 2011 deze voorstelling met ons.
Een genot om mee te werken.
De zaal zat altijd vol met basisschoolleerlingen, van alle mogelijke Rotterdamse scholen.
En hun juffen en meesters.
En daar wist Eva perfect mee om te gaan.
Het was weleens rumoerig. Vooral als ze onder water op zoek ging naar een schat.
Misschien was dat ook niet het meest effectieve gedeelte van de voorstelling.
Maar ze wist de kinderen altijd weer leuke uitspraken te ontlokken.
En mee te laten zingen.
Het lied.
'Ik ging de diepte in'.

Dan past het ook om componiste Monique Krüs te bedanken.
Niet alleen voor dat lied, dat menig Rotterdammertje nu kan zingen.
Als je een voorstelling zo lang en vaak speelt is het extra belangrijk dat de uitdaging blijft.
Voor ons allemaal had ze er leuke trekjes in geschreven.
En de muziek is nog steeds fris en verrassend.
Een knappe prestatie.
Op een mooie tekst van de onvolprezen Sjoerd Kuiper.
Ik kon hem niet helemaal volgen in de zwarte pieten discussie, maar schrijven kan die.

En dan is het jammer als het afgelopen is.
Al die blije kinderen....
Maar er komen ook weer nieuwe dingen aan.
Nog één keer het lied.
Het mooiste van de zee.