Morgen om tien voor tien vanaf Schiphol richting LA.
Dan is de tour begonnen.
Maar hoe bereid je zoiets voor?
Deze week hebben we met Yannick en soliste Hélène Grimaud hard gewerkt, en in twee concerten laten horen hoe ver we daarmee zijn.
Een zeer positieve recensie in de NRC en twee volle, juichende zalen zijn goede voortekenen over de indruk die we aan de overkant van de grote plas kunnen achterlaten.
Maar er is meer voor te bereiden.
Je moet zorgen dat je zelf in een goede conditie bent, want op reis zijn de studeerkansen beperkt.
De instrumenten reizen grotendeels apart in vliegtuigen en vrachtwagens, dus het zwaartepunt zal liggen bij de momenten voorafgaand aan de concerten in de zaal. Dat hou je wel een paar weken vol als je goed uitgerust en ingespeeld aan de reis begint.
Een extra handicap, in dit geval, is het Amerikaanse verbod op ivoor en andere soortgelijke producten aan strijkstokken en instrumenten van na 1973. Daar is al menig orkest tegenaan gelopen.
Een hoop administratie voor onze organisatie, en in mijn geval, de zoektocht naar een vervangend instrument. Dat is, op een laat moment, heel goed gelukt, maar betekent toch een extra aanpassing.
De eerste dagen in Californië zien er veelbelovend uit, maar de winterjas waarmee we in het vliegtuig stappen zal vast weer nodig zijn tegen de tijd dat we in Chicago en New York zijn. Ook als we niet ingesneeuwd raken. Enige bedrevenheid in inpakken ontstaat wel na enige jaren, maar helemaal zonder overbodige kleding is het me nog nooit gelukt.
En boeken natuurlijk. Hoewel de e-reader, die ik thuis eigenlijk nooit gebruik, wel voor enige verlichting zorgt, kan ik het papier nog niet helemaal verlaten. Geert Mak en zijn reis door Amerika gaat mee, in een kleine uitgave. Want dat is ook nog zoiets: in hoeverre kun je je in zo'n land verdiepen?
De taal kennen we.
De cultuur is verwant, maar toch heel anders.
En belangrijk voor hoe de maatschappij zich bij ons ontwikkelt en ontwikkeld heeft.
Boeiend om daar iets verder in door te dringen. Erg ver zal het niet worden.
Een stukje Amerikaanse cultuur bij mij om de hoek.
Ik was al eens geweest, maar vind zo'n herhaling wel erg bevredigend.
Je kunt heel veel overslaan en nog eens een keer wat langer bij enkele hoogtepunten blijven staan.
En dat loont!
Ik weet niet of we onderweg nog Rothko's zullen tegenkomen - MoMA misschien? - maar dan ben ik goed voorbereid. De Frick-collectie heeft net een selectie topstukken bij het Mauritshuis afgeleverd, dus daarvoor hoef ik niet op reis.
Het belangrijkste van zo'n reis is toch om als orkest te presteren, een visitekaartje af te leveren en als ensemble te groeien, ook in de samenwerking met de chef-dirigent.
En daar stel ik me veel bij voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten