Verjaardag

Als je deel uit maakt van een orkest, zeker bij het Rotterdams Philharmonisch, loop je het risico dat je bij een repetitie, als die valt op de dag dat je jarig bent, door je collega's muzikaal wordt gefeliciteerd.
Voor gastdirigenten kan dat nog weleens een ongemakkelijke verrassing zijn; het moment dat ze met een prachtige symfonie willen beginnen, wordt, doorgaans uit de hoek waar de trompetten zitten de banale melodie van 'Lang zal ze leven' ingezet. Die muziek is niet alleen wat triviaal, maar voor de meeste buitenlanders ook onbekend.
En sinds ons 'intranet' de verjaardagen vermeldt, kunnen slechts weinigen meer aan deze behandeling ontkomen.

Verjaardagen van dirigenten lijken veel zeldzamer, maar misschien passen die hun schema er wel op aan.
En componisten vergeten we doorgaans.
De meeste zijn natuurlijk al overleden, maar waarom kennen we die data niet wat beter?
We vieren dat eigenlijk meer in jaren, ronde jaartallen.
Zoals Richard Strauss, die 150 jaar geleden werd geboren.
Op 11 juni.
Dat was een vrije dag in ons schema van 2014.

De rest van het jaar halen we dat wel in.
Zo klonk vorige week zijn Also sprach Zarathustra bij ons.
En Ein Heldenleben spelen we binnenkort in Brussel, samen met de Vier letzte Lieder, die Yannick gelukkig ook in Rotterdam dirigeert.
Twee sleutelwerken in zijn oeuvre.

En vandaag vierden we de tiende verjaardag van Metro.
Die krant die altijd in de trein ligt.
Wie leest 'm niet?
Zo langzamerhand kom ik er achter dat ie ook nog in verschillende versies gedrukt wordt, met de nadruk op plaatselijk nieuws uit 010, 020, 070, misschien ook  nog wel 030 of verder de randstad uit.
En dat ze in verschillende buitenlanden ook de Metro  kennen.
Dat ze zo'n verjaardag op het mooiste (nieuwe) station van Nederland vieren, ligt nog wel voor de hand, maar dat ze dat met een klassiek orkest doen, vind ik echt goed nieuws.
En het was een mooi feestje, met veel enthousiaste mensen en heerlijke muziek.
En het publiek, van heel jong aan de rand van het podium, tot alle leeftijden, was vol aandacht. Het meeste 'lawaai' kwam van de omroepster, die een herhaling aankondigde waar wij toch echt door moesten spelen.
Ik ben benieuwd hoeveel mensen hun trein gemist hebben om te blijven luisteren. Onder dat schitterende houten dak, waar doorheen enkele zonnestralen schenen.
Niet bevorderlijk voor het lezen van de noten.
Misschien wel voor herhaling vatbaar.

Een ander muzikaal feestje staat voor komende woensdag gepland.
Want we vieren niet alleen de jaartallen van componisten, maar ook schrijvers verdienen onze aandacht en dankbaarheid. En zeker Shakespeare, 450 jaar geleden geboren.
Weliswaar was dat eind april, maar zelfs een heel jaar is nauwelijks voldoende om alle composities die door hem geïnspireerd zijn te laten klinken.
In de sfeervolle Laurenskerk spelen we met Domestica Rotterdam o.a. de beroemde suite uit The fairy queen van Purcell, maar ook de veel minder bekende toneelmuziek die Matthew Locke schreef voor The Tempest.
En ter verhoging van de feestvreugde hebben we vier leerlingen van de opleiding Codarts Circus Arts uitgenodigd.
De school zit op een unieke locatie in de Feniksloods en vormt een nog verborgen parel in het Rotterdamse onderwijsaanbod. De leerlingen, artiesten in de dop, zijn de uitdaging aangegaan hun kunsten met onze muziek te combineren en laten verbluffende acts zien.
Op loopafstand van de nieuwe Markthal.
Geen wonder dat de Rough Guides Rotterdam zo hoog op de lijst van Must-See-steden zet.
Komt dat zien!