Tandenstoker

Was het Gergiev Festival een succes?
Ik denk het wel.
Je kunt daar op verschillende manieren naar kijken, maar de concerten die ik heb meegemaakt waren zeker feestelijk, bijzonder en zeer druk bezocht.

Het was alweer de twintigste editie van het Festival, dat op deze manier haar bestaansrecht bewijst.
Het was het festival dat afscheid nam van haar directeur en van haar bestuursvoorzitter.
Sylvia Toth is vele jaren lang aan het orkest en het festival verbonden geweest, in beide gevallen als bestuursvoorzitter, en heeft achter de schermen veel werk voor ons verricht. Voor haar afscheid van het orkest kreeg ze destijds een pianoconcert van Turnadge, dat Yannick enige jaren geleden gedirigeerd heeft.
Deze keer heeft het orkest een fonds opgericht, onder haar naam, voor het verstrekken van compositieopdrachten, het Sylvia Tóth Compositiefonds. Een mooi en terecht gebaar.
Her schept verplichtingen.
Ook van Hans Waege werd afscheid genomen, officieel als directeur van het Gergiev Festival, maar natuurlijk, verlaat, ook nog van het orkest. Wij hebben hem daar leren kennen als een keiharde werker met visie. Het is triest dat dat zo fout is gelopen. Hij sprak in zijn speech tijdens een druk bezochte receptie, waar hij de Erasmusspeld kreeg opgespeld, over een Grieks drama. Er staan hem zeker weer nieuwe uitdagingen te wachten.

Het was natuurlijk het festival van de Russische pianisten.
Vijf verschillende virtuozen, zeer uiteenlopend van speelstijl, die ook nog de gelegenheid kregen te schitteren in een toegift. Dat is voor ons altijd raden naar componist en werk, dat meestal niet wordt aangekondigd. In dit geval had het publiek bij een paar pianisten kunnen stemmen, dus was de keuze al bepaald. Ik ben benieuwd hoeveel mensen daar gebruik van hebben gemaakt, en wat het zegt over de smaak van de toehoorders.
Zonder een duidelijke voorkeur uit te spreken was ik erg onder de indruk van Behzod Abduraimov.
Hij voerde de Paganini-rapsodie uit, wat ook mijn favoriet onder de pianoconcerten is, dus dat kan meespelen. Maar ik ben blij dat hij in december alweer terugkomt met heel ander repertoire, een pianoconcert van Beethoven.
Het staat nog niet op de website van het orkest maar 11 en 12 december kunnen vast vrijgehouden worden.

Het was ook het festival waarin, misschien wel meer dan vorige keren, het orkest van het Mariinsky Theater grote indruk maakte. Sterk verjongd, ik herkende bij de cellogroep niemand van de keren dat we nog weleens gezamenlijk op het podium zaten, en met een prachtige homogene, expressieve klank. De strijkersgroep was in aantal redelijk bescheiden, maar dat was aan de balans niet te merken. Er werd door de heren niet in rokkostuum gespeeld, maar met zwart overhemd. Dat kan praktische redenen hebben, aangezien ze veel touren. Maar mogelijk is het ook gewoon wat ze in de orkestbak dragen, net als wij in de Stopera.

Het had wel tot gevolg - of was het de oorzaak? - dat ook Gergiev zich tot het zwarte overhemd bekeerd had. Onder een traditioneel rokkostuum, dat wel. en waarom ook niet?
Misschien draagt hij het deze weken ook wel in München, waar hij als chef-dirigent begint bij de Philharmoniker..
Ben dan ook benieuwd wat hij daar in zijn rechterhand heeft. Want dit was ook het festival waarbij de tandenstoker geduchte concurrentie kreeg van verschillende dirigeerstokken en potloden. Het was steeds weer anders. Ook de wapperende handen ontbraken natuurlijk niet.
Ik zou willen pleiten voor het eerherstel van de tandenstoker.
Gelukkig zijn ze nog in ruime mate voorradig in de nieuwe Doelen winkel, op passende wijze verpakt in een piano.