Beelden

Ik had hier eigenlijk een stukje over de nieuwe film van Christiaan van Schermbeek, Yannick, willen schrijven, maar dat moet maar even wachten.
Hij is tenslotte nog niet vertoond.
Ik kan wel vast verklappen dat ik er erg enthousiast over ben, geroerd door de manier waarop muziek, tekst en beeld elkaar ontmoeten en versterken in een mooi verhaal. Voor details kan ik beter wachten tot na de vertoningen om het risico van spoilers te vermijden.
Maar de openingsscene is een trouvaille!

Vandaag werd ik geraakt door een ander verhaal over beeld en muziek: een portret van fotograaf Marco Borggreve in een Duits internet-magazine.
Ik bewonder Marco al lange tijd.
Niet alleen vanwege zijn prachtige foto's, waarbij zijn stijl altijd herkenbaar is, en tegelijk het resultaat ook weer zo passend bij de geportretteerde, maar ook in de manier waarop hij in het leven staat.
En een knappe prestatie van de journaliste om dat zo, in een beperkt aantal goed gekozen woorden, ondersteund door uniek beeldmateriaal, over het voetlicht te brengen.
Hij heeft ons orkest regelmatig gefotografeerd, maakte de mooiste foto's van Valery, maar komt de laatste jaren nog maar sporadisch langs. Helaas heeft hij Lahav Shani ook al op de gevoelige plaat vastgelegd. Dat had een reden kunnen zijn hem weer eens te zien en te spreken. Over musici bijvoorbeeld, die hij in zijn vak zo intensief leert kennen.

En hij raakt me nu weer met zijn inzichten in dit interview.
Wat je leert als musicus van op straat spelen, waarbij je op een directe manier de aandacht van de voorbijgangers moet vangen, de gedachten achter zijn Beethoven-experiment, zijn levenswerk met Harnoncourt. Dat soort zaken.
Later wil hij alleen nog maar concertfoto's maken, die reine Energie auf der Bühne einfangen.
Ik hoop dat hij dan nog eens naast me komt zitten in het orkest.