De beste plek

Concerten met het orkest doen we meestal in onze eigen, grote zaal van de Doelen.
Of in een concertzaal elders, in binnen- en buitenland.
De meeste muziek die we spelen is daar ook voor geschreven.
Hoewel het je nog zou verbazen als je leest waar al die symfonieën en concerten voor het eerst zijn uitgevoerd. Dat staat meestal ver af van de afmetingen en akoestiek waar wij nu aan gewend zijn.
En het wordt natuurlijk al helemaal anders als we religieuze werken als een Matthäus Passion gaan spelen. Dat geeft niet. In de Doelen klinkt het ook mooi.
Maar het past wel beter in een kerk.

En dat is wat we komende week met Domestica Rotterdam gaan doen: religieuze muziek spelen in de Laurenskerk. We hebben daar al bijna tien jaar een serie lopen en nu zij hun 50-jarig jubileum vieren leek het ons een goed idee in onze programmering de kerk als gebedshuis centraal te stellen. Geloof, Hoop en Liefde heet de serie en het ligt voor de hand om bij het eerste concert dan ook religieuze muziek te spelen. Vivaldi, Monteverdi (Pianto della Madonna) en Corteccia, een nieuwe vondst uit het 16e eeuwse Florence, waar hij in dienst was van de familie De' Medici in de San Lorenzo.

Maar voor die tijd, komend weekend al, is het Bio Science Park van de Leidse universiteit onze speelplaats.
Er vindt daar een festival plaats, Wavelength, waarin de relatie tussen muziek en wetenschap wordt onderzocht. Wij delen het podium met neuropsychologe Rebecca Schaeffer, die over muziek en emoties zal gaan praten, uiteraard met een wetenschappelijke bril op.
En dan blijkt er nog heel veel onbekend te zijn over het effect van muziek op de hersenen.
Wij hebben een zeer uiteenlopend programma samengesteld, met repertoire van Machaut tot Kurtag, wat haar verhaal zal ondersteunen, becommentariëren, illustreren. Ik ben benieuwd in hoeverre de tekst de luisteraar en misschien ook wel onszelf zal beïnvloeden.
Maar een universiteitsgebouw voelt zeker als de meest passende plek om dit te laten plaatsvinden.

Als derde locatie deze week fungeert de kleine zaal van het Concertgebouw in Amsterdam.
In een besloten concert, zondagmiddag, zullen we de jeugd laten kennismaken met een van de succesnummers uit het repertoire, Carnaval des Animaux van Saint-Saëns, met als romantische ondertitel Grande Fantasie Zoölogique.
Het is misschien verleidelijk om zo'n stuk dan in de dierentuin te gaan spelen, maar volgens mij is het beter als de dieren in de fantasie van het publiek ontstaan. En in zekere zin is het werk ook een uitnodiging voor de kinderen om eens een echte concertzaal te betreden.
En met een stuk uit 1886 ben je dan in een zaal uit 1888, met die mooie rode gordijntjes helemaal op je plek. Hoewel een Parijse salon ook niet verkeerd geweest zou zijn.

Voor cellisten is Carnaval altijd een dankbare uitdaging met een van de meeste populaire melodieën in Le cygne, de zwaan. Het klinkt eenvoudig, maar het is werkelijk een uitdaging.
Daarover kan ik volgende week vast meer vertellen.