We zijn er wel eens eerder geweest met het orkest.
Ik herinner me een halfronde zaal, beetje droog.
En ik herinner me een vriendelijke stad, smalle straatjes, mooie oude kerken, leuke winkeltjes, lekker eten.
Nu heeft Toulouse een andere klank gekregen, een andere lading.
De terrorismedreiging staat daar nu op het hoogste niveau, de politie heeft wapens gekregen op jacht naar de dader van waarschijnlijk drie racistische aanslagen.
En wij gaan erheen om Beethovens Eroica te spelen.
Je kunt hier het nieuws op het journaal volgen, maar misschien merken we weinig als we daar zijn.
Hoeveel mensen zouden er angstiger zijn geworden, hoeveel van de mensen in de zaal luisteren daardoor anders naar de muziek die gespeeld wordt?
Er gebeurt zoveel in de wereld, dat allemaal onze huiskamer binnenkomt.
Morgen is de aandacht waarschijnlijk alweer gericht op ander nieuws.
En wij spelen nog steeds Beethoven.
Muziek met een boodschap aan de mensheid, als je dat wilt horen.
Ik hoop dat het mensen bereikt die dat nodig hebben.
Jammer dat de werken die Rotterdams Phil speelt in Toulouse zo overbekend zijn; Kom op, er bestaan zo ontzettend veel goeie hedendaagse opwindende en prikkelende orkestwerken die ook nog 's voor een groot publiek om aan te horen zijn. Excuus, maar het riekt toch echt een beetje naar gemakzucht. In je huis wil je toch ook wel 's wat nieuws? En op reis zoek je toch ook het avontuur ipv altijd de bekende route te kiezen? Een symfonie orkest anno 2012 heeft -in mijn belevingswereld- toch ook een missie om een publiek dingen te laten horen die ze niet kennen, zodat je erdoor verrast kan worden. Een concert is toch niet alleen maar van 'het bekende' en we laten onze oren weer eens lekker masseren?. Of is hier de wil van de dirigent wet? Desondanks veel succes!
BeantwoordenVerwijderen@Gerard: de keuze van het tournee-repertoire is een samenspel van veel factoren. Zoals de wensen van de zaal waar je speelt, en die dus betaalt, beschikbare repetitietijd, wensen van een dirigent. Ik denk niet dat hier sprake was van gemakzucht, en bovendien is de complete Daphnis niet een stuk dat vaak gaat. Maar wellicht dat we na het succes dat we nu hadden een volgende keer een avontuurlijker keuze kunnen maken. Die missie hebben we zeker.
Verwijderen@Eelco. Aardig dat je reageert. Ik hoop oprecht dat de koers van het orkest de komende jaren een iets avontuurlijker wordt dan die nu is, dat lijkt me voor de musici toch zelf ook een uitdaging; het is nu allemaal wel heel erg veilig en bekend. Laat bij het samenstellen van een seizoensprogramma de muziek leidend zijn (nu lijkt dat op de 2e plaats te komen en gaat het meer om namen). Er is zoveel boeiende eigentijdse (oorvriendelijke) muziek die je maar zo zelden hoort (de symfonieen van Hartmann, of Rautavaara); en wat verder terug: de symfonieen van Vaughan Williams: de 5e symf van Vaughan Williams van het RPhO olv Roberto Spano ligt me nog vers in het geheugen. De uitdaging ligt natuurlijk niet alleen bij het orkest maar ook bij het mee laten groeien van een welwillend en open-minded publiek die niet alleen maar op een Mahler symfonie afkomen maar ook openstaan voor wat anders;
BeantwoordenVerwijderen