Honderd jaar geleden, in 1912, gebeurde dat voor het eerst in Nederland, maar pas in de 20er jaren werd de datum van 8 maart gekozen. Op die dag in 1917 kwam in Sint Petersburg vooral het vrouwelijk gedeelte van de bevolking in opstand.
Ik moet eerlijk zeggen dat het fenomeen en de datum tot nu toe ongemerkt aan me voorbij zijn gegaan. Misschien is de noodzaak voor emancipatie inmiddels in Nederland ook wat afgezwakt, hoewel ik me verbaas om te horen dat bijvoorbeeld op het gebied van salaris vaak nog steeds een ongelijkheid bestaat.
Niet bij musici, voor zover ik weet.
.jpg)
Eigenlijk werd mijn aandacht vorige week getrokken door een initiatief van Reinhild Mees, pianiste, vooral liedbegeleidster, en onvermoeibare motor van de 'Stichting het 20e-eeuwse Lied'.
Een Vrouwenmuziekmarathon in de Kleine Zaal van het Amsterdamse Concertgebouw.
Vier zangeressen vulden de avond met liederen van vrouwelijke componisten.
Een prachtig initiatief waarvan ik via de autoradio, op weg naar de Doelen, heb kunnen meegenieten.
Het was een mooie aanleiding om interessant onbekend repertoire onder de aandacht te brengen maar over het algemeen heb ik niet zoveel met het onderscheid.
Vrouwen zullen het in vroeger eeuwen vast een stuk moeilijker hebben gehad dan mannen, meer dan eens zal het componeren hen onmogelijk gemaakt zijn (Alma Mahler, Fanny Mendelssohn). Maar ook voor mannen was het niet altijd makkelijk.
Michael Fine, onze vorige artistiek manager, heeft weleens een vrouwen-avond geprogrammeerd. Hij nam vorige week, toevallig ook op 8 maart, afscheid van het orkest. Vanuit zijn werk als platenproducer - wat hij nu weer meer zal gaan doen - kende hij veel van het repertoire en de (vrouwelijke) dirigenten die daarmee aan de slag willen.
Ik herinner me het Pianoconcert van Clara Schumann en muziek van Zwillig. Joan Faletta was de dirigent, geloof ik. Mooie muziek, maar geen namen waar je een zaal mee vult.
In Amerika werd ruim dertig jaar geleden de 'Women's Philharmonic' opgericht. Inmiddels is het weer opgeheven maar er is nog een organisatie overgebleven die zich met de promotie van vrouwelijke componisten en dirigenten bezig houdt is: http://www.wophil.org/
Componiste Jennifer Higdon is tegenwoordig een grote naam. Marin Alsop programmeert haar werk regelmatig bij haar orkest in Baltimore, maar ook Robert Spano heeft veel van haar gedirigeerd.
Alsop is een van de belangrijkste vrouwelijk dirigenten, ook een groep die het niet makkelijk heeft.
Maar weinigen dringen door tot de toporkesten.
Simone Young doet het bij de opera in Hamburg wel goed, en vanuit China en Korea komen de laatste jaren ook vrouwelijke talenten. Shi-Yeon Sung, Koreaanse, keert deze week terug bij ons orkest met uitverkochte concerten. Dat zal de vrouwenemancipatie op de dirigentenbok vast goed doen.
Ik zal er niet bij zijn, overigens.
Wel morgen Soeraki in de Kindermuziekweek.
Met spannende muziek van een van Neerlands componistes: Monique Krüs.
En als toegift een van mijn favorieten, Barbara Strozzi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten