Kiezen

Het is nergens voor nodig. maar soms is het best leuk om mensen naar hun voorkeuren in te delen. Naar hun muzikale voorkeuren in dit geval.
De wagneriaan tegenover de Verdi-fan.
De liefhebber van Debussy tegenover die van Ravel. Je kunt van allebei houden, maar je voorkeur bepaalt een stukje van je persoonlijkheid.
Prokofjev of Sjostakovitsj.
Così fan tutte, Don Giovanni of Le nozze di Figaro.

Er zijn er zeker nog veel meer te verzinnen en bij de meeste mensen zal het niet of/of zijn.
Zolang je niet hoeft te kiezen kan je overal van genieten, gelukkig maar.
Maar bij een gedwongen keuze zul je toch even goed moeten nadenken. Of is het louter emotie?
Verdi staat mij na aan het hart, Falstaff, Otello, La Traviata. Maar uiteindelijk zal de componist van Tristan, Parsifal en de Ring het toch winnen.
Ravel heeft fantastische muziek geschreven,  is waarschijnlijk de betere orkestrator, meer een perfectionist, maar Debussy past meer bij mij. Meer diepgang? Misschien. Of serieuzer, meer donker van kleur, dichter bij Wagner.
De verschillen tussen Prokofjev en Sjostakovitsj zijn misschien wel een beetje vergelijkbaar met die bij het Franse tweetal. Dan zou ik voor Sjostakovitsj moeten kiezen. Maar zo simpel blijkt het niet te zijn.

Sjostakovitsj staat zeker vaker op de lessenaars van ons orkest dan Prokofjev.
Hij heeft veel meer, namelijk 15 symfonieën geschreven, waarvan een aantal tot ons standaardrepertoire behoren. En evenveel strijkkwartetten, die her en der regelmatig gespeeld worden.
En hij werd van de ene dag op de andere de held van de Westerse wereld na de verschijning van de memoires opgetekend door Solomon Volkov, authentiek of niet. Terwijl Prokofjev zijn sterfdag met die van hun plaaggeest Stalin deelde.
En het meest populaire stuk voor de jeugd komt toch uit zijn pen.
Wie kent niet Peter en de wolf, of de Klassieke symfonie? De dans van de ridders uit Romeo en Julia?
Prokofjev is ongrijpbaar, schrijft in veel verschillende stijlen, kent humor en ironie en laat dat meer gelden dan Sjostakovitsj. En dat allemaal komt samen in zijn beroemdste ballet, Romeo en Julia.
Ik weet niet of het genoeg is om het duel te winnen, maar ik heb toch wel een zwak voor zijn muziek en zeker voor dit stuk, waar we deze week een suite uit spelen. Niet alleen ijzersterke muziek, maar ook heerlijk om te spelen.

Prokofjev stelde er al twee orkestsuites uit samen voordat het ballet eindelijk in premiere ging.
Uit die tijd is zelfs een door hem gedirigeerde opname overgebleven. Interessant voor de tempi en de klank:

En wat betreft de Mozartopera's: geef mij maar Cosí .