En inmiddels is de vakantie dan weer zo'n beetje voorbij.
Na een paar weken zonder cello duurt het even voordat de vingers weer in vorm komen, voordat de toets weer even vertrouwd aanvoelt als gewoonlijk. Soms even doorbijten maar het is ook wel bevredigend. Een frisse kijk op de materie.
In de zomer zoeken we gewoonlijk met ons gezin de camping op. Meestal Frankrijk, maar dit jaar Beieren.
Twee verschillende plekken die we niet kenden, dus in die zin, zoals elk jaar, wel een avontuur.
Een paar boeken mee, natuurlijk, in de hoop op voldoende tijd om ze te kunnen lezen.
Vooral licht verteerbare kost, maar dit keer ook Doctor Faustus van Thomas Mann. Ik was een paar maanden geleden halverwege gestrand, en wilde een poging doen de eindstreep te halen. En met succes. Dat ik de laatste hoofdstukken las op een camping onderaan dezelfde berg waar Hitler ooit zijn buitenhuis had, in Berchtesgaden, was een merkwaardig toeval, waar de schrijver niet ongelukkig mee zou zijn geweest. Mooie gebied overigens. En we konden op de camping profiteren van een direkte busverbinding met Salzburg, aan de andere kant van de grens. Tijdens een bergwandeling hadden we het al van verre zien liggen.
De Festspiele stonden op punt van beginnnen.Yannick zal vast in de stad geweest zijn, maar die ben ik niet tegen het lijf gelopen. Wel vele honderden, duizenden andere mensen. Toch is het leuk weer even te zien waar Mozart geboren is en rond liep, de kerken waar hij gespeeld heeft. Een gevelsteen meldt dat Biber hier ook werkte.
Op buitenlandse tournees probeer ik vaak een enkel boek te kopen, een bruikbaar souvenir, als ik de taal van het land kan lezen tenminste. Op vakantie komt dat er eigenlijk zelden van, maar nu viel mijn oog op een etalage in Salzburg. Een paar boeken over de legendarische dirigent Carlos Kleiber lagen bij elkaar. Hij zou op 3 juli tachtig jaar zijn geworden, als hij nog geleefd had, en dat weten ze daar op waarde te schatten. Een dikke biografie lag er, maar ook een studie van musicologe en dirigent Christina Drexel. In dit gloednieuwe boek doet zij een poging te achterhalen waarin de uitzonderlijke kwaliteit van Kleiber schuilde en hoe hij zijn resultaten wist te bereiken. Aan de hand van opnames, interviews met orkestleden, door hem betekende partijen, notities die hij voor de musici maakte etcetera schetst zij een beeld van een dirigent, die door veel collega's beschouwd werd als de beste. De kwaliteit van het boek kan niet beoordelen, maar de aanpak vind ik spannend genoeg en binnen vijf minuten sta ik met mijn aanwinst weer buiten.
Ik heb Carlos Kleiber helaas maar één keer zien dirigeren, bij het Concertgebouworkest, weliswaar in de Haagse PWA-zaal, maar dat was wel een van de meest indrukwekkende concerten die ik mij kan herinneren.
Hij zou nog een keer terugkomen in Amsterdam, en ik had al een kaartje (Brahms 2, Schubert 3), maar hij annuleerde.
Hij heeft vaker afgezegd dan gedirigeerd. En om vaak uitzonderlijke redenen, zie ook het in memoriam op de site van de
Wiener Philharmoniker.
Hij beperkte zijn repertoire meer en meer. Een paar opera's, Tristan, Otello, Fledermaus, Bohéme.
En Der Rosenkavalier, die wij dit seizoen ook gaan doen.
Dat komt goed uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten