5 mei

Manzoni?

Allessandro Manzoni, misschien wel de belangrijkste schrijver van de Italiaanse Romantiek.
Met slechts één roman op zijn naam: I Promessi Sposi (De Verloofden).
Buiten Italië vooral beroemd geworden door Giuseppe Verdi.
Zonder twijfel de belangrijkste componist uit de Italiaanse Romantiek.
Hij schreef bijna alleen opera's.
En een Requiem.
Het Requiem per Manzoni heette dat lange tijd.

Maar de naam Manzoni verdween ongemerkt.
Verdi schreef maar één Requiem, en welke dode hij daarmee wilde eren hoefden we blijkbaar niet meer te weten.
Maar voor Verdi was Manzoni een heilige, een grootheid.
En als atheïst, of toch minstens een agnost, componeert hij voor zijn overleden landgenoot een dodenmis, een meesterwerk.

Volgende week spelen we die in de Doelen.
Maar nu als opmaat een ode die Manzoni schreef voor een andere held, Napoleon.
Il Cinque Maggio.
Bonaparte was op 5 mei 1821 op St. Helena overleden en de hele wereld treurde.
Vele treurdichten zagen het licht, maar geen zou zo beroemd en geroemd worden als De Vijfde Mei van Manzoni. De grote Goethe heeft het zelfs nog in het Duits vertaald.
En al in 1829 zet de 16-jarige Verdi de tekst op muziek.
Het is niet uitgegeven, en waarschijnlijk door de bejaarde componist in het haardvuur gegooid, maar misschien bevat het Requiem nog wat verwijzingen.

'Ei fu' , zo begint het

Ik heb me nooit gerealiseerd dat onze bevrijdingsdag samenvalt met de sterfdag van Napoleon.
De man die de idealen van Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap met zijn legers over Europa verspreidde.
Ook ons volk moest jarenlang naar zijn pijpen dansen.
Maar blijkbaar was de bewondering in 1821, niet alleen onder de Fransen maar ook de Duitsers en de Italianen nog overheersend.

Manzoni, dus.

.