In Rotterdam begonnen, in Rotterdam geëindigd.
Tussendoor langs onze vaste haltes Parijs en Dortmund.
Met Essen hebben we nog een wat minder vaste verbinding, maar het was fijn weer in die zaal te spelen. En een prettig hotel aan de zaal vast. Je hoeft niet eens naar buiten om er te komen.
En Baden Baden is nog heel recent.
Yannick heeft er al jarenlang een vaste stek.
Zijn hele Mozart-cyclus met CEO voor DGG is daar uitgevoerd en opgenomen.
Maar wij als orkest debuteerden er pas vorig seizoen, met Lahav.
Gelukkig staan er al weer verschillende afspraken voor de toekomst en hebben we met onze Mahler een positieve indruk achtergelaten.
Een gigantisch werk in meerdere opzichten.
En ik denk dat we de reeks hebben kunnen afsluiten met een aangrijpende uitvoering voor eigen publiek in de Doelen. Ook hier weer meer dingen die op hun plaats vallen, die je herkent en waar je op kunt reageren. Ik had nog wel meer uitvoeringen willen hebben, maar in zekere zin was het ook goed zo.
Een week in een snelkookpan.
Und dafür wird man noch bezahlt!
Als er wat meer afstand is in tijd, ga ik nog wel een keer terugblikken.
Op wat we hebben meegemaakt.
En wat het heeft opgeleverd.
Om de serie goed af te sluiten.
Nu bevinden we ons nog in de 'Trunkenheit der ersten Stunde'.
Daarbij ook zijn ongelooflijk talent om met een orkest te kleuren. Niet alleen in schoonheid maar vaak ook heel rauw en onaangenaam.
En de lol die wij als orkest hebben om zijn idioom te spelen.
Zou dat nog uit de tijd van Edo de Waart komen?
Zijn wij misschien meer een Strauss- dan een Mahler-orkest?
Vragen die bij me opkomen maar nog even moeten wachten.
Eerst nog even schaamteloos genieten van het vele moois dat we hebben mogen horen en laten horen.
Klein stukje Michael Volle als herinnering.
Wagner, geen Strauss.
Een echte Meistersinger!:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten