zondag 9 februari 2020

Project YMS

Als je de initialen en de positie van Yannick hebt, YNS, ligt het voor de hand dat daar mee gespeeld wordt. Een vergelijking met Yves Saint-Laurent bijvoorbeeld: YSL. Hij houdt ook van mooie dingen, luxe artikelen, dus waarom niet.
En aangezien wij met hem de komende twee weken ook met mooie en luxueuze zaken bezig zijn, waarbij niet alleen de letters, maar alles in elkaar grijpt, kies ik voor project-YMS.
Een uniek project waar hij zijn stempel als eredirigent op kan drukken.
Eerst een week intensief repeteren en dan met een fikse symfonie en een uitzonderlijke grootse opera, één van de buitencategorie, op reis door Europa. Een prachtig en misschien ook wel krankzinnig avontuur, waar ik veel zin in heb.
Morgen beginnen wij met project-YSM
Yannick-Strauss-Mahler
Het is een gigantisch en ambitieus project in vele opzichten.
Voor ons individueel geldt dat voor de enorme hoeveelheid noten en de technische moeilijkheid van die passages. De Vijfde van Mahler kennen we wel, hebben we al met vele dirigenten mogen spelen, maar het blijft een van de lastigste uit de hele serie.
En Frau ohne Schatten is compleet nieuw.
De collega's die Jeffrey Tate nog hebben meegemaakt zullen de Symphonische Fantasie uit die opera wel gespeeld hebben, maar dat is maar een heel klein deel en lang geleden.
Gigantisch ook vanwege de mensen die je nodig hebt voor deze opera.
Het strijkorkest wordt bescheiden gehouden, vanwege de beperkte ruimte op het podium en de balans met de zangers, maar bij de rest kun je natuurlijk niet bezuinigen.
Viervoudig hout, 8 hoorns inclusief een kwartet wagnertuba's, een glasharmonica, twee celesta's, een windmachine, een dondermachine, een orgel en nog heel veel meer moeten het podium delen met koren en zangers. En een dirigent.
Aangezien we ermee op reis gaan naar totaal andere podia in Parijs en Dortmund wordt dat voor onze orkestbodes nog een hele aparte uitdaging.
Met recht een ambitieus project waarbij we onderweg met die Mahler ook nog Essen en Baden Baden aandoen. Dit zou best eens een mijlpaal in de geschiedenis van ons orkest kunnen worden.
Uitzonderlijk is ook de kwaliteit van de solisten die nodig zijn in de opera voor een goede uitvoering. Alle vijf de hoofdrollen worden gerekend tot de zwaarste uit het repertoire en het schijnt dat het in alle gevallen gelukt is om topzangers te vinden. 
Ik ben benieuwd.
En dan nog de concentratie waarmee we moeten werken.
In zeer korte tijd zullen we moeten zorgen dat alles goed onder elkaar komt, dat de balans klopt en dat we dan ook nog mooi muziek maken.
Het is een grote uitdaging die ons wel ligt als orkest, gepokt en gemazeld in de jaren met Gergiev, maar waarvan ik de moeilijkheid en zwaarte nog niet helemaal kan inschatten.
Ik weet wel zeker dat we na het laatste concert, op zondag 23 februari terug in de Doelen met Strauss, als orkest zullen terugkijken op een unieke ervaring.
Onder het genot van een groot glas bier.
Bier natuurlijk, want de moeder van Strauss was een Pschorr, van de Münchense bierbrouwersfamilie. 













Geen opmerkingen:

Een reactie posten