Mahler 5 in de Doelen.
Medici tv is erbij, zodat het ook buiten de uitverkochte zaal rechtstreeks te volgen is.
Nu zal moeten blijken hoever we zijn na deze week van intensieve voorbereidingen.
Het welkomstapplaus van het publiek is warm en erg enthousiast.
De oude chef wordt weer even door zijn trouwe publiek in de armen gesloten.
Ik weet niet hoeveel collega's uitgerust zijn, er zal nog menig uur in de studeerkamer zijn doorgebracht, maar we zullen nu in een andere versnelling moeten.
Van concert naar concert.
En dan is het mooi om met een thuiswedstrijd te beginnen.
Zo voelde het wel een beetje: de strijd aangaan met steun van je eigen publiek.
In dat geval hebben we die zeker gewonnen, met dank aan Mahler.
De symfonie eindigt tenslotte na enkele treurmarsen met een triomfantelijk koraal in een stralend D majeur.
Eigenlijk merkwaardig dat cis mineur altijd als hoofdtoonsoort van de symfonie wordt aangemerkt.
Die toonsoort overheerst weliswaar in het sombere openingsdeel, maar zowel het grote scherzo als de lange finale staan voor een groot deel in D majeur. En zelfs in het tweede deel is al even een glimp van dat slotkoraal op te vangen.
Misschien ga ik hem nog weleens terugkijken.
Maar het kan heel goed dat er de komende dagen nog interessantere alternatieve versies langskomen, in Parijs, Essen of Baden Baden, maar die worden niet opgenomen.
Het voelde wel heel goed overigens, met iedereen op het puntje van zijn stoel en met mooie soli van de verschillende collega's. Yannick creëerde een mooie sfeer, nam risico's en zocht af en toe echt de stilte op.
Maar ik weet ook zeker dat dit weer een startpunt was voor een reis die we gezamenlijk gaan maken en waarbij weer andere aspecten van deze Vijfde belicht zullen worden.
Net zoals we dat met de Frau ohne Schatten gaan doen.
En daarvan krijgt Rotterdam dan wel de laatste en mogelijk ook beste versie.
De spoorwegen zijn vandaag niet helemaal betrouwbaar gebleken, want velen misten de voorrepetitie en enkele strijkers haalden door problemen op het spoor zelfs het concert niet.
Maar als storm Dennis zich rustig houdt en er in Frankrijk geen stakingen zijn komen we vroeg in de middag op Gare du Nord aan en spoeden wij ons tijdig naar de Avenue Montaigne om ons klaar te maken voor Frosch. De ruimte zal uitgeprobeerd moeten worden, alle zangers en instrumentalisten die vanaf afwijkende locaties te horen moeten zijn, het kinderkoor is van daar dus nieuw.
Veel tijd zal er niet overblijven om onze lastige overgangen te repeteren.
Maar we zitten nu in de flow die we nog een week vol moeten houden.
Ik verheug op wat dat brengen zal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten