Applaus

Een van de merkwaardige gewoontes in ons concertbedrijf is dat applaus na afloop van een gespeeld werk.
Als publiek moet je tijdens de muziek stil zijn en je kunt laten horen dat je weet dat het afgelopen is door te gaan klappen. Sommigen nemen dat zeer letterlijk en verliezen geen seconde na de laatste noot, wat vaak afbreuk doet aan de stilte na de laatste noot, die misschien nog wel belangrijker is dan de klank, voor de afronding van het stuk.
Met applaudiseren op de verkeerde momenten laat je zien dat je niet weet hoe het hoort, af althans dat 'je er niet bij hoort'. In de opera mag je na een mooie aria nog wel klappen, bij een symfonie wacht je tot na het laatste deel. Er zijn beruchte voorbeelden als de Pathétique van Tsjaikovsky, waar dat altijd misgaat. Het einde van het voorlaatste deel klinkt te overtuigend als afsluiting.

Het zijn natuurlijk allemaal maar van die regels, die eigenlijk niet zo belangrijk zijn. Belangrijker gemaakt worden dan ze zijn. Alex Ross heeft onlangs in zijn blog The Rest is Noise geïllustreerd hoe tijdgebonden zoiets ook is.
Een gemeend applaus is altijd welkom, maar mensen mogen van mij hun enthousiasme ook op een andere manier uiten. Desnoods tijdens de muziek, als het niet storend zou zijn.

Bij Domestica Rotterdam hebben we de laatste jaren vooral gemikt op uitvoeringen, voorstellingen waarbij de spanningsboog vastgehouden wordt en er geen aanleiding gevonden wordt om te onderbreken door te klappen. Aansluitingen van muziek en tekst moeten daarvoor goed getimed worden. Net als de manier waarop musici opkomen en afgaan.
Dat wordt komende woensdag in de Laurenskerk ook weer een uitdaging.

We hebben in Fred van der Hilst een prachtige acteur, met een mooie diepe stem, die de aandacht zeker vast kan houden. En de opbouw van het programma qua muziek lijkt ook te kloppen. We beginnen met één musicus en eindigen glorieus met alle 25 spelers, als ik goed geteld heb.
Maar er moet nogal wat verplaatst en bewogen worden, dus het wordt toch weer spannend.
Met na afloop de inmiddels traditionele nazit met lekkere hapjes.
Na de Lof de Lust zullen we maar zeggen.
Woensdagavond in de Laurenskerk.